by Nina Strategier |
May 07, 2017
1,5 jaar geleden had ik het goede voornemen om meer te gaan bloggen. Omdat ik het de laatste tijd zo druk heb met opdrachten is het schrijven van blogs er een beetje bij ingeschoten. De komende zes weken ben ik weer aan het reizen dus ga ik proberen een paar blogs te schrijven :) Ik ga samen met mijn vriend namelijk de Trans Mongolië Express doen!
We starten in Italië want de oma van mijn vriend wordt 90 en dat wordt goed gevierd (eten, eten en nog meer eten...). Daarna vliegen we door naar Helsinki waar we een halve dag zijn om de volgende ochtend vroeg de trein te pakken naar St. Petersburg. Van daaruit zullen we voornamelijk verder reizen per trein en uitstappen in Moskou, Irkutsk, Ulan Ude, Ulaanbaatar, Bayankhongor, de Gobi woestijn, Datong, Beijing en Xi’an. Vanaf Xi’an gaat mijn vriend weer terug naar Beijing en door naar huis. Ik blijf nog twee weken langer in China (heerlijk hoor eigen baas zijn..).
Een van de leukere stops is die in Bayankhongor in Mongolië. Toeristen zullen we hier niet veel zien maar we gaan daar in de buurt wel een Fairmined gecertificeerde mijn bezoeken! Het is nog niet helemaal duidelijk hoe en wat maar ik zal er een uitgebreid verlag van schrijven. Nu gaan we eerst even genieten van La Dolce Vita. Tot later!
The beach in Giulianova
New Trip, new blog
1,5 year ago I had the new years resolution to write more blogs. That didn't really happen.. Because I am so busy with making orders the blogging didn't work out as planned. But the coming six weeks I am going to travel again and write a couple of blogs hopefully. Together with my boyfriend we are going to do the Trans Mongolian Railway!
We will start in Italy because the grandmother of my boyfriend will become 90 and that is a big celebration there (food, food and more food...). After that we’ll fly to Helsinki where we will be half a day to catch a train to St. Petersburg early the following the morning. From there we will travel mainly by train and get off in Moscow, Irkutsk, Ulan Ulde, Ulaanbaatar, Bayankhongor, the Gobi desert, Datong, Beijing and Xi’an. From Xi’an my boyfriend will go back to Beijing and fly home. I will stay two weeks longer in China (it's just perfect to be your own boss)
One of the more special stops will be in Bayankhongor in Mongolia. We won’t see many tourists there but we we will visit a Fairmined certified mine! I will tell you more about this in the next blog. Now we are going to enjoy La Dolce Vita. See you later!
Posted in
fair trade,
Fairmined,
fairtrade,
goldsmith,
goudsmid,
handgemaakt,
handmade,
jewelry,
mijn,
mijnbouw,
mining,
nina strategier,
reisblog,
reisblogger,
reizen,
sieraden,
sieradenblog,
travel blog,
travel blogger,
traveling,
work
by Nina Strategier |
February 21, 2015
(For English scroll down)
Myanmar is een land van tempels, pagodes en boeddhisme. Goud is hier een groot onderdeel van. Veel pagodes zijn bedekt met bladgoud. De Schwedagonpagode in Yangoon is zelfs bedekt met honderden of misschien wel duizenden kilo's bladgoud. Ook is de top van de pagode behangen met edelstenen zoals robijn en saffier. Bladgoud wordt ook gebruikt voor offers aan pagodes. De locals staan vaak in de rij om het op de buddha's te plakken.
Het goud wordt gewonnen in het land zelf en is 24 karaat. Over de omstandigheden waarop dit goud gedolven wordt heb ik zo mijn twijfels. Er is hier veel kinderarbeid en ik vrees dat in de mijnen hier veel gebruik wordt gemaakt van kinderen die onbetaald zwaar werk verrichten. Maar daar ga ik het in deze blog niet over hebben.
In Mandalay, een grote en drukke stad heb ik een 'gold leaf' werkplaats bezocht. Hier kon ik zien hoe goud, met de hand, wordt verwerkt tot bladgoud. Het concept is eenvoudig, het goud wordt gehamerd totdat het zo dun is dat er bladgoud overblijft. De 'hameraars' starten met een klein stukje goud dat een paar millimeter dik is. Vervolgens hameren ze voor 30 minuten op dat stukje met een mega grote hamer. Het goud zit op elkaar gestapeld in een soort pakketje tussen bamboebladeren. Na de eerste keer hameren wordt het goud in 6 stukjes verdeeld. Vervolgens hameren ze deze stukjes nog eens 30 minuten. Hierdoor worden de stukjes goud groter en dunner. Ten slotte is er een laatste 'hamersessie'. Deze duurt vijf (!) uur waardoor het goud uiteindelijk de gewenste dikte krijgt. Bijna een onmenselijke fysieke inspanning..
Tijdens het hameren wordt er een speciale 'klok', de clepsydra, gebruikt in de vorm van een halve kokosnoot waar in de bodem een klein gaatje zit waar water dooheen druppelt. Het water wordt eronder opgevangen, de 'hameraar' moet 120 slagen maken om de kom te vullen. Dit gebeurt meestal 18 keer per uur. De stukjes goud worden vervolgens op het juiste formaat gesneden en ingepakt.
De lokale bevolking gebruikt vaak het laatste spaargeld dat ze hebben om bladgoud te kopen en te offeren. Naast het gebruik voor offers wordt het goud ook gebruikt in make-up. De vrouwen (ook kinderen) dragen hier een apart soort make-up op hun wangen, hierin wordt het goud soms verwerkt. Aangezien de bevolking extreem arm is is dit meer iets voor toeristen. Ook wordt het goud gebruikt voor consumptie en kan je het kopen in een flesje om in te nemen. Of dit erg gezond is betwijfel ik.
An abundance of gold in Myanmar
Myanmar is the country of temples, pagodas and buddhism. Gold is a big part of this. Many pagodas are covered with gold leafs. The Schwedagon pagoda in Yangon is covered with hundreds or maybe thousands kilo's of gold. And on the top of the pagoda there are many precious gemstones like rubies and saffiers. The gold leafs are also being used for offerings to pagodas. The locals queue up to stick it on the buddhas.
In Mandalay, a big and busy city I visited a 'gold leaf' workplace. Here I could see how they make gold leafs by hand. The concept is simple, the gold is hammered until it is that thin just a gold leaf is left. The men who hammer start with a small piece of gold that is a few mililmeters thick. Then they hammer for 30 minutes on it. They put the gold into some kind of package in between bamboo sheets. After the first hammer 'session' they divide the gold in six pieces and hammer them for another 30 minutes. The gold becomes thinner and thinner. Finally there is one last hammer session that takes 5 hours (!) which gives the gold the desired thickness. Imagine the physical effort...
During the hammering they use a special 'clock', the clepsydra. It has the shape of a half coconut with in the bottom a small hole where water can drip through. They catch the water in a bucket, the man that hammers has to make 120 beats to fill the bucket. This happes 18 times per hour. In the end the gold is cut in the right size and packed.
The locals often use their last savings to buy the gold leafs in order to offer it. Besides using it for offering it is also used in make-up. The women (children too) in Myanmar use a special kind of make-up on their face and sometimes the gold is incorporated in it. Since this is very expensive this is more for the tourists. Further the gold is also used in some drinks but I doubt this is very healthy for one.
Posted in
asia,
azie,
backpacking,
Birma,
bladgoud,
blog,
boeddhisme,
buddha,
buddhism,
Burma,
edelstenen,
fysiek,
geloof,
gold,
gold leaf,
gold leafs,
goud,
goudsmid,
hamer,
hameren,
hammer,
hammering,
hand work,
handgemaakt,
handmade,
handwerk,
jewellery,
jewelry,
kinderarbeid,
mandalay,
mijn,
mijnbouw,
mining,
Myanmar,
nina strategier,
offeren,
offering,
pagoda,
pagode,
reisblog,
religion,
robijn,
ruby,
saffier,
sieraden,
travel blog,
work
by Nina Strategier |
October 21, 2014
(For English scroll down)
Op de 3e dag van de workshop hebben we een bezoek gebracht aan de Fairmined gecertificeerde mijn Aurelsa. Deze mijn ligt in de Peruaanse woestijn Atacama, op twee uur rijden ten oosten van Chala. De weg was zanderig en hobbelig maar het uitzicht erg mooi. Twee uur lang was er geen mens te zien maar uiteindelijk rees er uit het niets een heel dorp. Dit dorp, genaamd Relave, telt 4000 inwoners en draait volledig op kleinschalige mijnbouw. De Auresla mijn is een van deze mijnen.
Wij hadden de eer om een rondleiding te krijgen op het terrein van de mijn en in de mijn! Eerst kregen we te zien wat er gebeurt met het gedolven gesteente uit de mijn. De stenen worden heel fijn gemalen waarna er uiteindelijk, na een aantal processen, goud en zilver uit ontrokken wordt. Na deze uitleg mochten we in kleine groepjes de mijn in. De mijn is eigenlijk een lange gang midden in een berg. Aan het einde van de ‘gang’ wordt geboord, in deze boorgaten wordt dynamiet gestopt dat tot ontploffing wordt gebracht. Hierdoor raken de stenen los. Ze worden verzameld en met een karretje de mijn uitgereden.
Het was erg indrukwekkend om te zien hoe het eraan toegaat in de mijn. Het is er echt pikkedonker en zonder lamp zie je helemaal niks. Het beroep als mijnwerker is sowieso zwaar maar gelukkig wordt er goed aan de veiligheid van de mijnwerkers gedacht.
Na het bezoek van de mijn kregen we van de kinderen uit de gemeenschap verschillende dansvoorstellingen te zien. Het hele dorp was hiervoor uitgelopen en iedereen vond het erg leuk dat ze bezoek hadden uit het buitenland. Vooral de twee Japanse meisjes waren erg populair en druk bezig met het geven van handtekeningen. Na een lange dag en onder het stof reden we door de woestijn terug naar de kust en werden we getrakteerd op een hele mooie zonsondergang.
Bekijk hier de foto’s van het bezoek aan de mijn.
Lees in mijn volgende blog over mijn reis door Azie en de sieradencultuur in de landen die ik ga bezoeken!
A visit to the mine where my Fairmined gold & silver comes from (3)
On the 3th day of the workshop we visited a Fairmined certified mine named Aurelsa. This mine is situated in the Peruvian desert Atacama, a two hour drive eastwards from Chala. The road was sandy and bumpy but the view was amazing. For two hours we didn’t see a person but eventually a whole village showed up. This village, called Relave, has 4000 inhabitants and runs completely on small-scale mining. The Aurelsa mine is one of these mines.
We had the honor to be showed around at the terrain of the mine and in the mine! First they showed us what happened to the mined stones. They are being crushed into very small pieces, and after a few processes gold and silver will be extracted from it. After this explanation we were allowed to go into the mine in small groups. The mine is literally a long ‘hallway’ in the middle of a mountain. At the end of this ‘hallway’ they drill holes where they put in dynamite. After they explode the dynamite the stones are being collected and put into a trolley to transport the stones out of the mine.
It was very impressive to see how it all works inside the mine. It was really dark and without a light it is impossible to see a thing. Being a mineworker is not an easy job but fortunately they take very good care of the security of the mineworkers.
After visiting the mine the children from the community showed us different dance shows. The whole village showed up for this and they really liked it that we visited their community. Especially the two Japanes girls were very popular and had to give signatures all the time. After a long day and covered with dust we drove back through the desert back to the coast and saw a beautiful sunset.
See here the photo’s I took during the visit of the mine.
Read in my next blog about my trip to Asia and the jewelry culture in the countries I will visit!
Posted in
edelsmid,
fair trade,
Fairmined,
fairtrade,
goldsmith,
goud,
goudsmid,
handgemaakt,
handmade,
jewelry,
mijn,
mijnbouw,
mining,
nina strategier,
Peru,
sieraden
.
